Rapa Nui, znana również jako Wyspa Wielkanocna, była domem niezwykłej i unikalnej kultury polinezyjskiej, która rozwijała się w izolacji prawdopodobnie od około trzynastego do siedemnastego wieku. Mieszkańcy wyspy, mimo dość surowych warunków, prowadzili zorganizowane i społecznie złożone życie, którego rytm wyznaczała natura oraz tradycje przekazywane z pokolenia na pokolenie.